Ietje van Poppel – van Oortmerssen

Fragment uit het dagboek vaN mijn moeder.
2 mei 1945
‘ n dag om nooit te vergeten, ik wordt 18, wat een leeftijd al. Bovendien vliegen Daar tientallen tommies boven mijn bol op 200 meter hoogte. Grote vliegende forten waarin je de piloot kan zien zwaaien. Zwart van de mensen. Op de brug en overal. Ook in de lassinglaan is een groep jubelende en juichende mensen, met witte Lappen, stofdoeken en zakdoeken zwaaiend. N kostelijk tafreel. Het is al 2 dagen gezegd. Ik kan het me niet voorstellen. Tommies die eten uit gooien voor de hier uitgehongerde bevolking van onbevrijd nederland, zonder dat 1 mof een Schot lost.
11 uur. Ik hoor gezoem en vlieg naar buiten. Mijn hart staat een ogenblik stil. N machtig gezicht. 5 grote toestellen vliegen daar statig en langzaam. In de zon schiteren ze als goud. Ze komen dichterbij, rood, wit, blauw. Ik gil en jubel het uit. Ze zijn rood, wit, blauw. Ik spring, dans.oh vogel daar in de lucht, neem me mee. Is de eerste verwondering over dan neem ik mijn zakdoek en zwaai, zwaai, tot mijn arm lam is. Bervijders. We gaan haast dood van verlangen. Daar vallen de eerste pakketten. Pakketten van 20 kilo, bevattend oa sigaretten, chocolade, vleesmeel, boter, suiker, gierst, BISCUITS
BISCUITS…….