Oorlogsgetuige

Rien Stam

Leeftijd aan het begin van de oorlog: 30

Woonplaats: Pernis, Nederland

Mijn grootvader, Rien Stam, was bijna 31 jaar oud toen de oorlog uitbrak. Vanuit zijn woonplaats Pernis was hij in 1939 gemobiliseerd en ingedeeld bij het derde regiment Infanterie. Hij was ingekwartierd in de omgeving van Deurne. Na de Duitse inval op 10 mei 1940 werd hij vermist en er werd gevreesd dat hij was gesneuveld. Na zes weken kreeg mijn grootmoeder echter een brief van het rode kruis dat mijn opa als krijgsgevangene, zwaar gewond, in een militair hospitaal in Düsseldorf lag. Weken later is hij liftend thuis gekomen. Zijn gezicht en hand zwaar verminkt door granaatscherven. Mijn opa, die in 1983 is overleden, heeft nooit willen vertellen wat hij heeft meegemaakt op die eerste dag van de oorlog. Via mijn oma zijn wij alleen te weten gekomen dat hij in een kazemat zat tijdens de Duitse inval en dat hij gewond is geraakt doordat er handgranaten in de kazemat werden gegooid. Van de andere twee soldaten in de kazemat sneuvelde er één en de andere verloor een been.
Met de beperkte informatie die voorhanden was ben ik de zoektocht gestart naar zijn nooit vertelde verhaal.
Inmiddels weet ik dat hij belast was met de verdediging van de Peellinie en dat de vermoedelijke kazemat waar hij vanuit heeft gevochten, in Mill staat, dichtbij de plaats waar de Duitse pantsertrein de Nederlandse linies heeft doorbroken. De weerstand die door de Nederlanders bij Mill werd geboden was fel en heldhaftig. Aan de kazematten, die nog steeds in Mill staan, is aan de grote schade te zien hoe heftig de strijd is geweest. De kazemat van mijn opa werd volgens gevechtsverslagen “met handgranaten geruimd”. Uit Duitse krijgsgevangenenkaarten bleek dat mijn opa vanuit Mill naar een hospitaal in het Duitse Geldern was vervoerd. Hij had granaatsplinters in zijn hoofd en hand. Vanuit Geldern werd hij naar Düsseldorf gebracht waarna hij later in 1940 teruggebracht werd naar Nederland waar hij werd opgenomen in het St. Josephziekenhuis in Venlo.
Mijn zoektocht naar het ‘nooit vertelde verhaal’ van mijn opa is nog niet ten einde. Ooit hoop ik het verhaal compleet te hebben zodat ook het verhaal van Rien Stam, dat hij zelf nooit heeft willen of kunnen vertellen, niet verloren zal gaan.

Geplaatst door: Andre bogerman