heinz vermaeten

Mijn vader was 15 toen de oorlog uitbrak. In 1926 verhuisde het gezin Vermaeten van Duitsland naar Nederland, om een nieuw bestaan op te bouwen. Ze waren fel gekant tegen het naziregime, maar toch kreeg mijn vader toen hij 18 werd het bevel om zich te melden bij het Duitse leger, vanwege zijn Duitse nationaliteit. Pas op 80jarige leeftijd kon hij praten over zijn oorlogservaringen en vroeg mij of ik het verhaal op papier wilde vastleggen. Vijf jaar lang hebben we samen urenlange gesprekken gevoerd.
Het verhaal over het oorlogsverleden van mijn vader brengt aspecten aan het licht waarover in Nederland weinig bekend is. Hij wordt naar het front in Rusland gestuurd en bij de grootste tankslag wordt hij voortdurend vergezeld van ontberingen en de dood, maar ontkomt ternauwernood aan talloze gevaren. In Italië deserteert hij en wordt als Prisoner of War overgebracht naar het grootste krijgsgevangenkamp in Egypte. Hier moet hij, tussen duizenden, op wraak beluste nazi’s zien te overleven, omdat hij hun fascistische denkwijzen niet deelt. Pas na drie jaar krijgsgevangenschap kan hij naar Tolkamer terugkeren, maar weet niet wat hij daar zal aantreffen.
Helaas heeft mijn vader niet meer mogen meemaken dat het boek “De vijand was mijn bondgenoot” werd uitgegeven. Op 86 jarige leeftijd overleed hij na een kortstondig ziekbed.