Oorlogsgetuige

H.J.M. Keltjens

Leeftijd aan het begin van de oorlog: 27

Woonplaats: Schandelo, Velden, Nederland

Het was aan het einde van de oorlog toen mijn vader met een vriend bij de boerderij naar de lucht staarden. Er kwamen weer eens veel vliegtuigen over, om de fabrieken in het Ruhrgebied, niet ver van Schandelo te bombarderen.
Achter de boerderij lag iets hoger gelegen een stuk land. Dat land hadden de Duitsers ingepikt (zo ook de keuken van de boerderij). De Duitsers hadden een ”fake” vliegveldje aangelegd op dit hoger stuk gelegen land, om zo de bommenwerpers van de geallieerden, die – om goed Duitse objecten te kunnen onderscheiden – lager gingen vliegen, uit de lucht te kunnen schieten.
Bij het zien van deze vliegtuigen merkten mijn vader en zijn vriend dat één van deze vliegtuigen geraakt was en in vrije val naar beneden kwam. Ze liepen de weg over, iets de wei in, om het goed te kunnen zien. Tot hun grote schrik merkten ze dat het vliegtuig precies hun richting op kwam. Het volgende wat mijn vader mij wist te vertellen, was dat hij zijn ogen opendeed en achter de stenen (varkens)voederbak lag. Hij stond in brand. (zijn wollen jas heeft totale verbranding voorkomen) alles om hem heen stond in brand. van zijn vriend was niets meer te zien. eenmaal in het ziekenhuis, bleek dat mijn vader ernstig verbrand was. Zijn vriend was bij het ongeluk om het leven gekomen, of zoals mijn vader zei ”ze moesten hem van de bomen afschrapen”. zoals ik zijn zijn verhaal herinner, waren zijn verwondingen grotendeels aan de zijkant van zijn gezicht, oor en handen.
Vooordat hij begin jaren 80 ”de stempel oorlogsslachtoffer kreeg” moest hij worden onderzocht. Hieruit bleek dat er ”niets meer in zijn oor zat”, dit kwam o.m. zoals hij mij vertelde doordat – nadat hij naar het ziekenhuis was gebracht – er een ”verkeerde behandeling” had plaatsgevonden, men had zijn verwondingen met zalf ingesmeerd, maar wellicht ook de hygiene. Hij vertelde mij verder, nadat het verband eraf was gehaald, dat de maaien uit zijn oor kropen.
als gevolg van dit ongluk bleek, dat mijn vader nooit meer de boerderij van zijn vader zou kunnen overnemen. Dit ongeluk heeft zijn sporen achtergelaten! Hij hoorde niets meer aan een oor en had alleen maar suizingen. Dit gaf het latere gezin spanningen.

Geplaatst door: Marie-Antoinette Wassenaar-Keltjens