Ger de Groot

Eindhoven Mei 1942,
Als het luchtalarm klinkt moeten we met 7 personen in de toiletruimte gaan schuilen. Pa vindt dat de veiligste plek in huis. Ieder krijgt een pan op zijn hoofd, als een soort helm, dit voor eventueel neervallend puin. Daar staan we dan in een ruimte van 1 bij 1 meter. Pa, ma en de twee grootste kinderen staan ieder in een hoek. Ma haalde met een veeg het water uit het toilet. Een kind kon zo op de bril gaan zitten met de voetjes in de pot. Ze krijgt een baby op haar schoot en ik zelf sta voor de WC pot.
Het is spannend, maar meer voor pa en ma. Die begrijpen wat er zou kunnen gebeuren. We horen vliegtuigen over komen. Gerommel en knallen.
Dan na, voor de kinderen, een veel te lange tijd klinkt het veilig luchtalarm.
Pannen worden van de hoofden afgenomen en de grootste kinderen krijgen de opdracht naar buiten jullie. Zo ging het ook met buurt genoten. En als we elkaar dan zagen gingen we kijken waar bommen waren gevallen.
We zien dat er een bom is gevallen op het huis van mijn vriend.
Het bleek later een brandbom die gelukkig niet was ontstoken. Hij was door het dak naar beneden gekomen waardoor het bed van die vader en moeder niet meer boven maar beneden in de woonkamer stond. Er was bij toeval niemand thuis dus geen gewonden of erger.
De familie kreeg een ander huis toegewezen in de buurt. Te voet ging alles wat nog bruikbaar was naar hun nieuwe stek. Ik mocht mee helpen wat was ik trots. Er was een bom op het huis van mijn vriend gevallen en nu mocht ik helpen bij de verhuizing.
Later heb ik vaak gedacht zouden die piloten ook trots zijn geweest?
Ger de Groot uit Venray.